Kayıtlar
Neden mi istemiyorum kimseyi?
Ben birini çok sevdim, hayaller kurdum onunla. Gelecek olan günleri. Aynı evi paylaşacağım ve onun olacağım zamanları. Hep sevecekti beni ve bende onu. Bize ayrılık hiç uğramayacaktı. İşe gittiğinde bile beni özleyecek, beş dakika bensiz duramayacaktı. O ve benden başka kimse olmayacak, hayat öncekilerimizde biz ve bize dair şeyler olacaktı. O ölürse ben, ben ölürsem o gelecekti arkamdan beş dakika düşünmeden. Dünya iki kişilik olmasa da, onun için de benim için de iki tek kişi yaşayacaktı. Birinci ve ikinci tekil şahıslar unutulmuştu bizde. Yapamazdık biz birbirimizsiz, olmazdı, olamazdı.
Ama oldu.
Günler geçtikce belki daha çok sevdik birbirimizi söylediğimiz gibi ve sevgi zirvede yaşandı bir süre. Sonra başladı bir düşme. İnişler çıkışlar gittikçe arttı. En küçük tartışmalarda bile kızabilir olduk birbirimize. Kıskançlığımız, hayatın iki kişilik olduğu hevesimiz, hayatın bizden ibaret olduğu düşüncemiz, kayba uğrattı bizi. Günden güne yok oldu, yok olduk. Başlarda ben onu kaybettim, sonra o beni. Yavaş yavaş ayrılığın sessizliği çöktü üzerimize. Biz kalktı ortadan ve aldı şahıslar yerini. Yapmacık hareketler çoğaldı içten içe. Kurduğumuz hayallerin gerçek olamayacağı gerçeği bir tokat gibi çarptı yüzlerimize. Belki istemedik ayrılığı, tüm bunlara rağmen eskisi gibi olmayı.
Azalan ve tükenmeye yol alan sevgimizi çoğaltmaya çalıştık. O da, bende sevmeye uğraştık. Ama olmadı, gittikçe yordu bu uğraşmalar bizi.
Ve beklenen son geldi, bitişimizi izledik.
Ne o devam diyebildi, ne de ben. İkimiz de biliyoduk birşeylerin tükendiğini ve bitmesi gerektiğini.
Bitti.
Şimdi kimseyi istemiyorum hayatımda, korktuğumdan yada sevemeyeceğimden değil. Ben onda kalsın istiyorum aşkı
Onunla hatırlamak istiyorum kurduğum onca hayali.
Olmasa da ve olamayacak olsada hatta olmasını istemesem de özel kalsın istediğimden.
Hayat onda kalmasın ama yaşanmışlık onda kalsın istediğimden.
Yeni birileri mi?
Tercihim yalnızlık değil elbet. Ama yeniden demeye yok istek..
0 yorum: